بایگانی برچسب برای: دبیرستان سلام اسلام متوسطه دوم
اضطراب و انواع آن (۳)
۲. فوبیای اجتماعی
بسیاری از مردم از اختلالی رنج میبرند که به «فوبیای اجتماعی» یا ترسی نامعقول از موقعیتهای اجتماعی معروف است. مقداری فوبیای اجتماعی، طبیعی است. اندکی کمرویی در مکانهای عمومی یا دستپاچگی به هنگام سخنرانی در جمع، در اغلب افراد، امری عادی است و نشانهای از یک اختلال اضطرابی به شمار نمیرود؛ اما هنگامی که آن ترس، زندگیتان را مختل کند، چه بسا نشانگر آن باشد که به فوبیای اجتماعی مبتلا هستید. فوبیای اجتماعی به وضعیتی گفته میشود که نوعی احساس کمرویی و خجالت شدید در شما وجود دارد و فکر مراوده یا گفتوگو با مردم، غریبهها، افراد صاحب قدرت (مانند رئیس، استاد دانشگاه و …) یا حتی دوستانتان باعث بروز احساس اضطراب و ترس شدید در شما میشود.
افراد مبتلا به فوبیای اجتماعی، موقعیتهای عمومی را به طور بالقوه ناراحتکننده و استرسزا میبینند و با ترسی دائمی از قضاوتشدن، زیر نظر بودن، مورد ارزیابی قرار گرفتن و نادیده گرفتهشدن زندگی میکنند. همچنین، این افراد معمولا به شکلی نامعقول نگراناند که کاری احمقانه یا شرمآور از آنها سر بزند.
فوبیای اجتماعی، مسئلهای فراتر از کمرویی معمولی است و ترس ناشی از آن، باعث می شود که شما در اغلب اوقات از تعاملات اجتماعی سالم دوری کنید.
افراد مبتلا به فوبیای اجتماعی، اغلب با یک یا چند مورد از مشکلات زیر زندگی میکنند:
– احساس ناامیدی و ترس در میان افراد غریبه یا در موقعیتهای ناآشنا؛
– وسواس فکری نسبت به زیر ذرهبین قرار گرفتن، تحت نظر بودن یا قضاوتشدن از سوی غریبهها؛
– احساس اضطراب شدید و کنترلناپذیر در هر موقعیت اجتماعی؛
– ترس شدید از سخنرانی در جمع – فراتر از آنچه عادی تلقی میشود؛
– احساس نگرانی فقط با فکر کردن به موقعیتهای اجتماعی – حتی هنگامی که در چنین موقعیتهایی قرار ندارند؛
– احساس اضطراب و دستپاچگی در هنگام دیدار با افراد جدید یا سخنگفتن با صدای بلند در هنگامی که لازم است صحبت کنند.
بسیاری از افراد مبتلا به فوبیای اجتماعی، رفتارهای اجتنابی از خود بروز میدهند. آنها تا حد ممکن از موقعیتهای اجتماعی دوری میکنند تا بتوانند از ترس بیشتر رهایی یابند.
۳. اختلال هراس
اختلال هراس، نوعی اختلال اضطرابی ناتوانکننده است که تفاوت زیادی با اختلال اضطراب فراگیر دارد. باید توجه داشت که اختلال هراس، همان ترسیدن نیست. احساس اضطراب و نگرانی به خاطر احتمال از دست دادن شغلتان یا شیری که قصد دارد در جنگل به شما حمله کند، کاملا طبیعی است و ارتباطی به اختلال هراس ندارد.
اختلال هراس به موردی گفته میشود که فرد، احساس عذاب و خطری قریبالوقوع میکند و این احساس باعث بروز علائم جسمی و روانی در او میشود. گاهیاوقات، این علائم آنقدر شدید هستند که برخی افراد با تصور آنکه سلامتیشان به خطر افتاده، در بیمارستان بستری میشوند. اختلال هراس با دو نشانه مشخص میشود:
– حملات هراس؛
– ترس از حملات هراس در آینده.
حملات هراس، واکنشهای شدید جسمی و روانی هستند که میتوانند ناشی از استرس و اضطراب باشند یا بیهیچ دلیل خاصی رخ دهند. حملات هراس غالبا نوعی پریشانی روانی هستند اما در بیشتر موارد بهوسیلهی علائم فیزیکیشان شناخته میشوند؛ از جمله:
– ضربان قلب سریع (تپش قلب یا ریتم نامنظم/بسیار سریع)؛
– تعریق بیش از حد یا گُرگرفتگی/لرز؛
– احساس مورمور شدن، بیحسی یا ضعف در بدن؛
– مسخ شخصیت (احساس اینکه خارج از بدنتان هستید)؛
– اختلال در تنفس یا احساس آنکه نمیتوانید نفس عمیق بکشید؛
– سبکی سر یا سرگیجه؛
– درد قفسهی سینه یا معدهدرد؛
– مشکلات یا ناراحتیهای گوارشی.
حملات هراس ممکن است همه یا شماری از علائم جسمی بالا را داشته باشند و همچنین ممکن است شامل علائم غیرمعمولی مانند سردرد، فشار گوش و … نیز باشند. همهی این علائم بسیار واقعی به نظر میرسند؛ به همین دلیل کسانی که حملات هراس را تجربه میکنند، اغلب به دنبال مراقبتهای پزشکی میروند.
حملات هراس با علائم روانیشان نیز شناخته میشوند. این علائم در ۱۰ دقیقهی اول یک حملهی هراس به اوج خود میرسند:
– احساس عذاب و زجر یا حس اینکه در آستانهی مرگ هستید؛
– اضطراب شدید، بهویژه اضطراب در مورد سلامتی؛
– احساس درماندگی یا احساس آنکه دیگر خودتان نیستید.
برخلاف باور عموم، این احتمال وجود دارد که علائم جسمیِ مربوط به حملات هراس، پیش یا پس از اضطراب پدیدار شوند؛ این یعنی شاید شما علائم جسمی را در همان آغاز و پیش از آنکه ترس از مرگ به سراغتان بیاید، تجربه کنید؛ به همین دلیل است که بسیاری از افراد گمان میکنند سلامت جسمیشان در معرض خطر است و در نتیجه، درخواست مراقبتهای پزشکی و بستریشدن میکنند.
حملات هراس ممکن است توسط حساسیت بیش از حد به واکنشهای بدن، بهوسیلهی استرس یا بدون هیچ دلیلی رخ دهند. کنترل اختلال هراس بدون کمک گرفتن از افراد آگاه می تواند بسیار دشوار باشد. یاری جستن از افراد متخصص، راهی مهم برای متوقف کردن حملات هراس است و شما میتوانید از این راه، تکنیکهای لازم را برای درمان این اختلال بیاموزید.
همچنین این احتمال نیز هست که به اختلال هراس مبتلا باشید اما حملات هراس چندانی را تجربه نکنید. همچنین اگر با ترس مداوم از حملهی هراس زندگی میکنید، ممکن است به این نوع اختلال اضطرابی مبتلا باشید. در چنین مواردی، اضطراب شما شاید به اختلال اضطراب فراگیر شبیه باشد، اما ترس شما در این مورد، کاملا مشهود و متمایز است.
این مقاله ادامه دارد.
اضطراب و انواع آن (۲)
هنگامی که اضطراب زندگیتان را مختل میکند، یعنی مشکلی جدی است
یکی از رایجترین پرسشهایی که افراد مبتلا به اضطراب از خودشان میپرسند، این است که «تفاوت میان اضطراب عادی و اختلال اضطرابی چیست؟» باید بدانید که تمام مشکلات اضطرابی به عنوان اختلالات اضطرابی شناخته نمیشوند.
با این حال، پاسخ همیشه به این سادگی نیست. واقعیت اینکه اگر احساس میکنید اضطرابتان باعث بروز مشکلات جدی در زندگیتان شده است، بهتر است از یک روانشناس کمک بگیرید. البته مقداری اضطراب در زندگی، طبیعی است اما اضطرابی که روال عادی زندگی شما را برهم بزند، مشکلی جدی است. فارغ از اینکه با چه نوع اضطرابی روبهرو هستید، میتوانید با پیگیری راهبردهای زیر، در جهت درمان آن گام بردارید:
– نوع اضطرابتان را کشف کنید؛
– بپذیرید که اضطرابتان یک مسئله است؛
– علل و محرکهای اضطرابتان را پیدا کنید؛
– آنها را به بخشهایی کوچکتر تقسیم کنید تا بتوانید آسانتر مدیریتشان کنید؛
– سبک زندگیتان را بهگونهای تغییر دهید که اضطراب کمتری را تجربه کنید.
در ادامه، ۷ گونه اضطراب را بررسی خواهیم کرد:
۱. اختلال اضطراب فراگیر
اختلال اضطراب فراگیر شایعترین و گستردهترین نوع اضطراب است. میلیونها نفر در سراسر جهان به اضطراب فراگیر مبتلا هستند. اختلال اضطراب فراگیر عبارت است از حالتی پیوسته از تنش جسمی/روانی و نگرانی، بیهیچ عامل خاصی یا ناتوانی برای رهایی از آن به طور موقت.
به بیان دیگر، اگر چنین احساس میکنید که همواره تحریکپذیر، نگران، مضطرب یا زیر فشار جسمی یا روانی هستید و این امر زندگی شما را مختل کرده است، شاید به اختلال اضطراب فراگیر مبتلا باشید. دوباره تأکید میکنیم که مقداری اضطراب، بخشی عادی از زندگی روزمره است و طبیعی است که گاهیاوقات، کمی اضطراب داشته باشید؛ اما هنگامی که به نظر میرسد آن اضطراب، بدون هیچ عاملی بروز میکند یا به دلایلی رخ میدهد که نباید باعث آن میزان از اضطراب شوند، این احتمال میرود که شما به اختلال اضطراب فراگیر مبتلا باشید.
موارد زیر، شایعترین مشکلات مربوط به اختلال اضطراب فراگیر هستند:
– بیقراری، تحریکپذیری و دلواپسی مداوم یا احساس از دست دادن کنترل؛
– خستگی، بیحالی یا به طور کلی سطح انرژی پایین (احساس فرسودگی)؛
– عضلات کشیده و سفت، بهویژه در پشت، گردن و شانهها؛
– دشواری در تمرکز روی وظایف یا فعالیتها؛
– وسواس فکری نسبت به افکار منفی و استرسزا – «تفکر فاجعهسازی».
مسئلهی مهم، مداومت اضطراب ذهنی یا جسمی است؛ یعنی اگر اضطراب شما پس از مدتی طولانی همچنان پابرجاست، این احتمال میرود که از نوع اختلال اضطراب فراگیر باشد.
چنانکه گفتیم ممکن است به بیش از یک نوع اختلال اضطرابی مبتلا باشید. اختلال اضطراب فراگیر در افراد مبتلا به سایر اختلالات اضطرابی -بهویژه اختلال هراس و اختلال وسواسی جبری- نیز بسیار شایع است.
این مقاله ادامه دارد.